ഭൂമിയെ ചുട്ടെടുക്കുവാന്‍ ചൂള-
യൊരുക്കുന്ന വേനലില്‍ മുഖമാണിത്.
കാരയ്ക്ക വെന്തുനീറി പഴുത്തന്നമായ്
തീരുന്ന കാലമാണിത്.
ഏതൊരുള്‍ചൂടിലും സാന്ത്വനമേകും
കാറ്റിന്‍ കൈയില്‍ തീപ്പന്തമെരിയുന്നുവോ?
താപമാപിനിയിലക്കങ്ങള്‍
പൊള്ളി നില്‍ക്കുന്നുവോ?
സൂര്യനിരുകണ്ണാല്‍ കനലുകള്‍
വാരി വിതറുന്നുവോ?
ലതകള്‍ കൈകളില്‍ കര്‍പ്പൂര-
മെരിച്ചു നില്‍ക്കുന്നുവോ?
നാവിലൊരു തുള്ളി നീര്‍മണി-
നുണയാതെ മണ്‍തരികള്‍
ദാഹാര്‍ത്തരായ് ഉഴറുന്നു
വിണ്ണോ, മുകില്‍പെറ്റ കിടാങ്ങളെ-
കാത്തു കാത്തിമവെട്ടാതെ
രാവിലും കണ്‍തുറന്നിരിക്കുന്നു
പേറ്റുനോവിന്‍ നീറ്റലില്‍
പിടയുന്നു ഈന്തപ്പനകള്‍.
പക്ഷികള്‍ പോലും യാത്രയായ്
അകലെയൊരു നീര്‍ത്തുരുത്തുതേടി
അപ്പോഴും ശിഷ്ട ജീവിതം തേടി
ക്ഷീണജീവനായ് തെരുവി-
ലലയുന്നു നിത്യ കണ്ണീരുകള്‍.
ചിലര്‍ക്കോ ജന്മം പുണ്യം!
മറ്റു ചിലര്‍ക്കത് ശാപം.
പലിശക്ക് കടം കൊണ്ടു
ദൂരമെത്ര താണ്ടിയിങ്ങു വന്നതാണ്.
എത്രപേര്‍ തന്‍ പ്രാര്‍ഥനയാണ്....
