Sunday, October 31, 2010

സനാതനം

മരണമേ... നിന്‍ പാദ
നിസ്വനം കേള്‍ക്കുന്നൂ ഞാന്‍
നിന്നെ പ്രണമിക്കുന്നു...
ഓതുക! നീയെന്‍ കാതില്‍
ജീവിത മഹാമന്ത്രം
ഉരുക്കഴിക്കട്ടെ ഞാന്‍
എന്‍ ജീവിതയാത്രയില്‍
മൃതസഞ്ജീവനിയായ്.....

എന്നുമുറക്കിലു,മിന്നേ-
തുണര്‍വിലും നിന്‍ രൂപ-
കാളിമ ദര്ശിപ്പൂ ഞാന്‍...
ഭീകരം! ഭയാനകം!
മിഥ്യയല്ല നീ സനാ-
തനമാം സത്യം മാത്രം.
അഴലിന് കൂട്ടായ്
ഓര്‍മയില്‍ കാട്ടുതീയായി
ഭയം തീര്‍ക്കും അദൃശ്യ-
രൂപിയായ്, മാരിക്കാറായ്
മറവിയില്‍ മയങ്ങും
കനലായ്, പേക്കിനാവായ്
ഭൂവിതില്‍ മേവുന്നുവോ
മരണമില്ലാതുള്ള
മഹാ സത്യമായ് നീ?

No comments:

Post a Comment